Wat hield ik het afgelopen jaar eigenlijk wél vol?
Er zwoegt een vrouw door het park. Uit haar felgekleurde tights en fluorescerende schoenen is op te maken dat ze een poging tot hardlopen doet.
De feestdagen? ‘Wegzappen is geen optie’
Pepernoten en het co-ouderschap: ze hebben één ding gemeen. Uiteraard niet de smaak, want het co-ouderschap is verre van zoet en luchtig.
Waar ik wakker van lig
“Maar het ging toch zo goed tussen jullie?” vraagt de vriendin over de telefoon. “In principe wel,” zeg ik. Ik begin te vertellen. Dat het niks met ons te...
De bespottelijkheid van een persoonlijk blog: “Wees blij dat er een trui overheen kan.”
Na het hoofdgerecht gebeurde het. Ik had net ingestemd met een glaasje sterke drank. Dat kon nu wel, vond ik.
Ga je echt nooit bij je vrouw weg? (en andere vragen waar je maar één antwoord op wilt)
Zijn antwoord was kort en simpel. Hij keek me niet aan toen hij het zei. Mijn vraag was ook kort, maar verre van simpel. “Dus je gaat je vrouw...
Mijn afkeer van de roze tutu (of: mep je liever met een Legotrein of met een toverstaf?)
“Kijk, ik ben een dienstmeisje!” De vierjarige dochter van mijn vriend staat in een bloemetjesjurk-met-schort voor me en draait een rondje.
Waarom je open deuren niet altijd dicht hoeft te doen
Het was even slikken. De allereerste keer dat mijn nieuwe liefde na het eten een knetterharde boer liet, wist ik: het is voorbij.
Het einde. Vertel dat maar eens aan je ouders.
“Wat erg voor je, veel sterkte.” Die zin. Ik hoorde hem in de afgelopen weken tientallen keren.
Over heftige emoties en waar die goed voor zijn
Daar zitten we weer. Ieder aan één kant van de bank. Tussen ons een lege ruimte waar twee obese tantes comfortabel zouden kunnen zitten.
De trend die ‘jezelf zijn’ heet (en waarom we meer mensen nodig hebben die bepalen hoe het hoort)
“Waarom zit zij er zo bij?” Mijn moeder komt de woonkamer binnen en fronst richting mijn vierjarige dochter.