Een stukje: structuur
Met een volle boodschappentas en een brede glimlach komt De Man de woonkamer binnen. “Heerlijk!” zegt hij. Zo zou hij elke dag wel boodschappen willen doen.
Evelyne Hermans
Tekstschrijver en trainer
Blog
Een stukje: besef
Het is de tweede thuiswerkweek en ik verval nu al in clichés. Maar, zo las ik op Twitter, we mogen niet te streng zijn voor onszelf. We waren hier met z’n allen immers niet op voorbereid.
Huup, huup…. (hoe behoed je je achtjarige voor een) babbeltruc!
Er staat een jonge vrouw in een rode jas voor de deur. Van het Rode Kruis, laat ze ons weten. Mijn achtjarige dochter wil direct haar spaarpot legen.
Wat hield ik het afgelopen jaar eigenlijk wél vol?
Er zwoegt een vrouw door het park. Uit haar felgekleurde tights en fluorescerende schoenen is op te maken dat ze een poging tot hardlopen doet.
De feestdagen? ‘Wegzappen is geen optie’
Pepernoten en het co-ouderschap: ze hebben één ding gemeen. Uiteraard niet de smaak, want het co-ouderschap is verre van zoet en luchtig.
Hoe ik ondanks een zesje voor Nederlands toch schrijfdocent werd
“Wat gebeurde daar nou?” Mijn collega kijkt me vragend aan. We komen net uit een vergadering en ik heb een kurkdroge mond. Maar niet van al het praten.
Waar ik wakker van lig
“Maar het ging toch zo goed tussen jullie?” vraagt de vriendin over de telefoon. “In principe wel,” zeg ik. Ik begin te vertellen. Dat het niks met ons te maken heeft.
Meer lezers op je website? Doe het met Joep en Jasmina.
Als ik thuis kom en de woonkamer binnen stap, zie ik het meteen. Joep heeft plaatsgenomen aan de eettafel. Ik wéét dat hij daar vanochtend nog niet zat.